خلخالیم /جواد فرامرزی: خبر تکراری و دلخراش کشته و مجروح شدن اهالی خلخالی به دلیل تصادف، یا سقوط اتومبیل در جاده خلخال - اسالم، قصه دیروز و امروز نیست. سالهای زیادی است که با کابوس تصادف یا سقوط اتومبیل عزیزانمان به درههای عمیق و تاریک و خواب ابدی آنان، برآشفته میشویم و ناگهان خبری کل شهر را در بهت و حیرت فرو میبرد: باز هم مرگ به دلیل ناایمن بودن جادهای که برند گردشگری منطقه محسوب میشود!
گویی در پس پیچ در پیچ زیباییهای این جاده، قرعهکشی مرگ است که هر سال به اسم خانوادهای درمیآید و تمام آینده و آرزوهای آنان را به باد فنا میسپارد.
قرعه این بار به نام خانواده معماری و برادران عزیزی بود که از دست رفتند؛ ما یکی از قهرمانان جنگ تحمیلی، آزاده و جانباز عزیزی را به خاک تیره سپردیم که بر هر مترمربع از سرزمین پهناور و گردن تک تک ما حق داشت.
مگر ایمنسازی این جاده چقدر بودجه و دوندگی نیاز دارد که در این سالها هر مسئولی که آمده و رفته، فقط وعده داده و بس؟ وعده خطکشی جادهای که در مه و کولاک شدید دید کافی ندارد، وعده نصب چراغ روشنایی، وعده گاردریل و یا نیوجرسی در مناطق حادثهخیز و خطرناک و از همه اینها مهمتر وعده احداث تونل الماس که همواره قولش را میشنویم اما دریغا نمیشود که نمیشود.
تاسفبارتر و خطرناکتر از این موضوع، اینکه در شب حادثه، هر دو پزشک اصلی متخصص جراحی بیمارستان خلخال همزمان در مرخصی بودند! و دو نفر مصدوم انتقالی به بیمارستان که به گفته شاهدین دارای علائم حیاتی بوده و حتی با همراهان و کادر درمان صحبت هم میکردند متاسفانه با وجود تلاش زیاد کادر زحمتکش اتاق عمل و اورژانس؛ بعد از شش ساعت نبرد برای بازگشت به زندگی، برای همیشه چشم بر روی عزیزانشان میبندند و خدا میداند که این اندوه بزرگ چه بر سر بازماندگان میآورد؟
مرور گذرای این حادثه تلخ، نشان میدهد که این بار هم قصوری صورت گرفته و همه اینها نشانگر بحرانی بزرگ در مدیریت هر دو موضوع یعنی وضعیت ایمنی جادهها و وضعیت بیمارستان و در کل علائم حیاتی شهر خلخال است و رفتارها و عکسالعملهای مسئولین طی سالیان گذشته و اکنون مبیّن این است که آنها یا توانایی حل بحران را ندارند و یا اصلا جان و مال شهروندان برایشان ارزشی ندارد و این بهشدت نگرانکننده و عمیقا ناراحتکننده است.
ما همچنان منتظریم که این آخرین قسمت از سریال قرعهکشی مرگ باشد و مسئولان ذیربط تلاش کنند که لکههای سیاه حوادث تلخ را از چهره زیبای جادههایمان بزدایند؛ قبل از آنکه از همه ما پرسیده شود: بای ذنب قتلت؟
لینک کوتاه: khalkhalim.com/a2d9e