متاسفانه سکانس پايانى سناريوى اُپراى مرگ كرونا در ايران و حتى بعضى كشورهاى دنيا زيادى پررنگ شد.

روی کاغذ، بيمار بدحال يكى از منابع متعدد انتقال بيمارى ست، در حالی که عملا بيمارستان نقش اصلى را در شكستن زنجيره صعودى و تصاعدى كرونا بازى نخواهد كرد.

بیمار بدحال، متحرك نيست و آنكه حامل كروناست كسى ست كه يا بى علامت است و بى علامت خواهد ماند ويا چهارده روز بعد بدحال ميشود.

ما با بسترى و درمان بيماران بدحال تنها ٢٠ درصد كرونا را در كنترل داريم و ٨٠ درصد كروناى متحرك خارج از بیمارستان راست راست می چرخند. آمار ها را كه نگاه کنیم، حتى در دنيا هم، بر بيمارستان ها متمركز شده است جبهه جنگ كرونا در بيمارستان نيست. و برعکس بيمارستان امروز به پشت جبهه اين جنگ شبانه تبديل شده است.

 اشتباه الان ما در استراتژى مبارزه با بیماری در جايى است كه نورافكن هست. يعنى خطاى محاسبه صحنه كارزار در محوطه روشنايى...

در صورتیکه صحنه اصلی جنگ در تاريكى ست که نورافکن هم نمی زنیم. ضمن قدردانی از زحمات و تلاش های همکاران بخش درمان که ستودنی است، اما اینکه دوربین کرونا بر ۲۰ درصد کل ماجرا پروژکتور انداخته از ایرادات سیاستگذاری‌هاست، بیمارستان راه حل نهایی کنترل بیماری کرونا نیست.

 حتی وقتی که  بیمار وارد بیمارستان می شود، نه ملاقاتی خواهد داشت، نه یارای درد دل و صحبت کردن دارد،  نه تلفنی می تواند به خانواده اش بزند و در نهایت مرگی بسیار تلخ و به مظلوم ترین شکل ممکن بدون ساده ترین تشریفات خواهد داست

راه حل کرونا در شبکه مویرگی خانه‌های بهداشت و پایگاه های سلامت و مراکز جامع سلامت و مراکز درمان سرپایی ست.جایی که نقش آفرین اصلی کار مبارزه هستند . جاایی که آمار کم رنگی داره، چون ملاک ما زخمی ها نبود...ملاک ما کشته و افتاده بود...

 سربازان کرونا افراد ایستاده خودی هستند که در شهر میچرخند. کرونا در لباس فامیل و دوست میچرخد...این را درک کنیم ...

بهداشت عمومی راه حل نهاییست اما آمار و دوربینهای ما در بیمارستانها معطل مانده‌اند. خط مقدم جبهه رو جابجا کنیم و پیگیری اطرافیان رو با قدرت و قوت انجام دهیم و بسیج ملی مبارزه با بیماری کروناویروس در   پیگیری اطرافیان (Contact tracing )  هست.

دکتر ابوالفضل باقری
رئیس ستاد پیشگیری و مبارزه با کرونا دانشکده علوم پزشکی خلخال