خلخالیم، محمد رحیمی/ تخیل جامعه‌شناختی به ما می‌گوید دلایل توسعه و عدم توسعه‌یافتگی یک جامعه را در بسترهای اجتماعی می‌توان بازشناخت، توسعه بدون مردم اتفاق نمی‌افتد و مردم نقش مهمی در فرآیند توسعه دارند و توسعه زمانی اتفاق می‌افتد که ذهن و روان مردم با مقوله‌ی توسعه همراه باشد.

ما به غلط تصور می‌کنیم توسعه را مدیران ارشد منطقه ایجاد می‌کنند و توسعه و عدم توسعه‌یافتگی را به اشخاص تقليل می‌دهیم درحالیکه توسعه یک فرآیند است. توسعه با شهروندان آگاه، مطالبه گر، مشارکت جو، مسئولیت پذیر و به معنای واقعی کلمه جامعه مدنی قوی اتفاق می‌افتد.

اگر بپرسید چه خلقیات منفی در ما خلخالی ها وجود دارد که نیازمند تغییر است یکی از آنها بی‌تفاوتی اجتماعی است. بی‌تفاوتی اجتماعی یکی از آفت‌های بزرگ منطقه ماست. ما نسبت به اتفاقاتی که در منطقه می‌افتد و با آینده ما و فرزندانمان ارتباط دارد بی‌تفاوت هستیم. پروژه‌های بزرگ عمرانی منطقه می‌خوابند و ما بی تفاوت هستیم، مدیران ضعیف و متملّق روی کار می‌آیند و ما بی‌تفاوت هستیم، سرمایه‌گذاری خصوصی اتفاق نمی‌افتد و ما بی‌تفاوتی هستیم. جامعه مدنی قوی نسبت به این اتفاقات واکنش نشان می‌دهد.

یکی دیگر از خلقیات منفی ما خلخالی ها این است که یا در انتخابمان اشتباه می‌کنیم و افراد فاقد صلاحیت و تخصص و بی‌اعتنا برای منطقه انتخاب می‌کنیم و یا اينكه افراد خوبی انتخاب می‌کنیم ولی نمی‌گذاریم کار کنند و چوب لای چرخش می‌گذاریم و منتظر می‌شویم تا نفر بعدی بیاید و دوباره این چرخه ادامه پیدا می‌کند.

یکی از خلقیات منفی دیگر ما خلخالی ها، اختلافات درون حزبی، قومیتی و شهری- روستایی است، منطقه ما در جریانات سیاسی و اجتماعی چوب این اختلافات را خورده است و حاصل آن مهاجرت اجباری نیروهای انسانی متخصص و تهی شدن منطقه از سرمایه‌های انسانی است.

ادبیات جامعه‌شناختی به ما می‌گوید در مناطقی که اختلافات و مناقشات گروهای اجتماعی بیش‌تر است، شکاف‌های اجتماعی بیش‌تر و نتیجتا توسعه به محاق می‌رود.

لینک کوتاه: khalkhalim.com/b2a62